سفر به جنگل زیبای ابر

من

سلام. من یه جوان سی ساله هستم. تحصیلکرده و متعهل. راستش این پست رو برای این دارم مینویسم که شاید کمی آروم بشم. من سالها ورزش کردم و تقریبا همه جای این سرزمین رو دیدم. مطالعه میکردم و گاه گاهی هنوز هم مطالعه میکنم.  

اما جدیدا خیلی احساس افسردگی میکنم. مهمترینش کارمه. خیلی کارمو دوست ندارم. خوب من سالها درس خوندم و الان با توجه به اینهمه هزینه و عمری که صرف کردم نباید یه لوازم یدکی فروش باشم که اینقدر هم اعصابشو با مشتری های بدقول خرد کنه. و خیلی چیزای دیگه. اما امیدوار هم هستم.  

درد من از هدر رفتن عمرمه و از اینکه با توجه به سالها تجربه فعالیت های اجتماعی ام الان حتی نمیشه چیزهایی رو که آموختم رو به جوون ترها یاد داد. افسوس و صد افسوس. 

طرح سی کتابخانه

سلام. یه گروه ورزشی تو همدان به نام گروه دوچرخه سواری و طبیعتگردی آنادانا- همدان الان بیش از دو ساله داره طرحی رو به نام سی کتابخانه سی استان انجام میده . خیلی تلاش کردند و خیلی تلاش می کنند . چون این طرح یه طرح بشردوستانه است من هم دوست دارم از همه بخوام کمک کنند تا زودتر محقق بشه. ممنون 

این لینک وبلاگشونه : 

www.anadana83.blogsky.com

یک سوال اساسی

چرا ژاپنی‌ها در جریان زلزله و سونامی مغازه‌ها را غارت نکردند؟». این پرسشی بود که نخستین بار جک کافتری یکی از وبلاگ‌نویسان شبکه خبری سی.ان.ان در وبلاگ خود آن را مطرح و از خوانندگان وبلاگش درخواست کرد اگر پاسخی برای این سوال یافتند به او نیز بگویند.

زلزله ژاپن و در پی آن سونامی که گریبان مردم این کشور را گرفت، آنقدر سهمگین بود که در صدر اخبار رسانه‌های سراسر دنیا قرار بگیرد و البته موضوعی که در این میان مورد توجه این خبرنگار تلویزیونی قرار گرفت، به نظرم قابل تامل تر از فاجعه‌ای بود که بر سر ساکنان خورشید تابان آمد.

پس از زلزله‌ای با شدت 9 ریشتر، ژاپن با خسارات جانی و مالی فراوانی مواجه شد؛ افراد بسیاری کشته شدند و بی‌خانمانی، زیر آوار ماندن مرده‌ها و زنده ها، کمبود مواد غذایی و امکانات امدادی در روزهای اولیه و... از جمله وقایعی بود که همانند زلزله‌هایی که در دیگر کشورها روی داد، در ژاپن هم روی داد اما مردم این کشور به‌رغم این مصیبت، دست تعدی به سوی غارت اموال دیگران دراز نکردند و بار دیگر از خود فرهنگی متفاوت را نشان دادند؛ فرهنگی که متفاوت از سایر کشورهایی است که دچار حوادثی مشابه شدند.

مثلا برخلاف آنچه در هائیتی شکل گرفت، هیچ تعدی و تجاوزی به جان و مال مردم دیده نشد. این در حالی بود که طبق گزارش رسانه‌ها، کمبود مواد غذایی و آب سالم کاملا مشهود بود و شاید طبیعی باشد که بازماندگان برای بقای خود، به فروشگاه‌ها هجوم ببرند.

اما این اتفاق نه تنها نیفتاد بلکه بنابر گزارش یکی از خبرنگاران روزنامه تلگراف، «مغازه‌های ژاپنی پس از بحران ایجاد شده، قیمت کالاهای خود را کاهش دادند؛ خودرو‌های حمل کالا در مناطق مصیبت زده می‌چرخیدند و بین مردم نوشیدنی‌های مجانی توزیع می‌کردند».

علاوه بر آن، اموال قیمتی خانه‌های ویران شده نیز محفوظ ماند و همه اینها باعث شد تا خیلی‌ها با دیدن این صحنه‌ها عمیقا متعجب شوند. براستی چه چیزی در بروز این اتفاق نقش داشته است؟ آموزه‌های دینی که خبرنگار سی.ان.ان هم آن را جزو یکی از گزینه‌ها مطرح می‌کند یا تربیت اخلاقی؟ همدلی مردم ژاپن که تبدیل به امری درونی شده یا اعتماد ژاپنی‌ها به امدادرسانی دستگاه‌های مسوول کشورشان در اسرع وقت؟ شاید هم مجموعه‌ای از این عوامل. پاسخ شما به این پرسش چیست؟